Wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Koszęcin. Wieś liczy ok. 1300 mieszkańców. Sama wioska jest bardzo atrakcyjna pod zabudowę letniskową. Znajduje się tu Szkoła Podstawowa, Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej oraz dobrze rozwinięta sieć handlowa. Bardzo dogodny dojazd pociągiem relacji Katowice - Lubliniec. Wyżej wspomniany Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny dla niepełnosprawnych dzieci i młodzieży funkcjonuje od 1994 roku. Instytucja ta powstała dzięki inicjatywie Episkopatu Polski i amerykańskiej ambasady. Ośrodek jest bardzo potrzebną placówką rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych, jest także wspaniała wizytówką Rusinowic. W miejscowości znajduje się również kościół pod wezwaniem Znalezienia Krzyża Świętego i św. Katarzyny. Do parafii, erygowanej w 1985 roku, należy również wieś Piłka.

Herb sołectwa Rusinowice

  Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1360. Nie można było ustalić skąd wzięła się nazwa miejscowości. Herb Rusinowic opracowany jest na podstawie opisu pieczęci na dokumencie z roku 1840. Na błękitnym polu tarczy, złoty koń galopujący w lewo. Herb nawiązuje do przekazu, jakoby o nieszczęśliwej miłości dwojga młodych ludzi z różnych stanów, którzy to uciekli na koniu.

OŚRODKI ZDROWIA:

1. Ośrodek Rehabilitacyjno- Edukacyjny p.w. św. Rafała Archanioła dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w Rusinowicach przy ul. Zielonej 23

2. Poradnia Lekarza POZ dla Dzieci i dla Dorosłych w Rusinowicach przy ul. 1 Maja 27

3. NZOZ Zem-med. w Rusinowicach przy ul. Lompy 11

APTEKI:

1. Apteka - Punkt Apteczny w Rusinowicach przy ul. 1 Maja 26 b

SZKOŁY:

1. Szkoła Podstawowa w Rusinowicach przy ul. 1 Maja 29

PRZEDSZKOLA:

1. Publiczne Przedszkole w Rusinowicach przy ul. Kolejowej 9

2. Zespół Szkolno-Przedszkolny w Rusinowicach przy ul. 1 Maja 29

KULTURA:

1. Gminna Biblioteka Publiczna  w Koszęcinie  - Filia Biblioteczna  w Rusinowicach przy ul.  1-go Maja 29    

STRAŻ POŻARNA:

1. Ochotnicza Straż Pożarna w Rusinowicach przy ul. Piaskowej 16A

MARKETY:

1. ODIDO w Rusinowicach przy ul. 1 Maja 25

KOŚCIOŁY:

1. Parafia Znalezienia Krzyża Świętego i św. Katarzyny w Rusinowicach przy ul. Lompy 16

Opracowała: Iwona Nancka

Źródła:

1. www.wikipedia.org

2. Jerzy Parys, Herbarz Ziemi Lublinieckiej, Pawonków 2012

    Rusinowice są jedną z najstarszych osad. Nie można jednoznacznie ustalić, skąd wzięła się nazwa sołectwa. Były wzmiankowane po raz pierwszy w roku 1360 w dokumentach wrocławskiej Kurii. W roku 1972 w zabytkowym kościółku Św. Trójcy w Koszęcinie odnaleziona została płyta nagrobna z 1602 roku Katarzyny Skalowej - właścicielki Rusinowic. W sadowskim kościele, do którego całe wieki Rusinowiczanie uczęszczali, znajduje się kaplica Serca Jezusowego, pod nią "cripta haereticorium", w której pochowano ok. 1560 roku protestanckich właścicieli Rusinowic. Istnieją również inne dokumenty wskazujące na to, iż Rusinowice były w XVII i XVIII wieku prężnym, jak na ówczesne czasy, ośrodkiem kuźnictwa. Jeszcze w roku 1757 istniały tam 3 dymarki i 2 młoty hutnicze. Istniejące również w tych miejscowościach dobra rycerskie posiadały wówczas prawie 20 tysięcy morgów pól i 15 tysięcy morgów lasów. Hodowano także wtedy w Rusinowicach przeszło tysiąc sztuk owiec. Ludność oprócz pracy na roli była również zatrudniona przy "robotach ręcznych" w hutach. Później, kiedy w roku 1886 przez Rusinowice zbudowano linię kolejową, wieś stała się nie tylko miejscowością rolniczą, ale także kolejarzy i górników.

Źródło: Gmina Koszęcin, Plan odnowy miejscowości Rusinowice

    Wieś położona jest nad Potokiem Boronowskim (Borowianką) wypływającym z uroczyska Cielec, leżącym pomiędzy Boronowem a Koszęcinem. Rusinowice od południa przylegają do Lasów Tarnogórsko-Lublinieckich, a od północy od pola zwanego "za baną". Od strony północnej płynie strumyk Gudlinka, który wypływa z okolic zamku w Wierzbiu i wpada do Potoku Boronowskiego, jako jego prawy dopływ w uroczysku Stary Staw. Na zachód w stronę Czarnego Lasu leży inne leśne uroczysko, przez zamieszkującą tu ludność nazywana Smolnicą. 

    Wzdłuż Potoku Boronowskiego, zwanego Borowianką, rozciągają się łąki zwane Starym Stawem. Nazwa pochodzi od stawu używanego jeszcze w XVIII wieku do napędzania miechów w hucie. Z Potępowego do Rusinowic niegdyś często używana była droga przez Kampcyny most. Na potoku Boronowskim był kiedyś czynny młyn, którego właścicielem był Kampczyk - stąd nazwa. Gdy młyn zaprzestał swoją działalność droga stała się mało używana. W pobliżu mostu są dwie groble świadczące o stawach gromadzących wodę dla potrzeb młynarskich. Na groblach posadzono kilka dębów, które dziś mają ok. 250 lat.

Źródło: Czesław Tyrol, Walory przyrodnicze i kulturowe gminy Koszęcin, Koszęcin 2015