Boronów położony jest w północno-zachodniej części województwa śląskiego, w powiecie lublinieckim, w odległości ok. 20 km na południowy zachód od Częstochowy. Od miasta wojewódzkiego -  Katowic -  oddalony jest ok. 60 km na północ. Nazwa wsi wywodzi się, zależnie od autorów, od brony, czego świadectwem jest herb miejscowości, od borów lub też od nazwisk Boroń - dawniej częściej spotykanego na terenie miejscowości albo Boronowski, jak nazywał się jeden z właścicieli miejscowości. W kronikach często nazwa miejscowości pisana jest w odmienny sposób: Borunow, Boronow, Bornów. Nazwa Bornów nadal jest popularna wśród mieszkańców. 

    Boronów jest jedną z najstarszych miejscowości śląskich. Jego długie i ciekawe dzieje rozpoczęły się już w czasach przedhistorycznych. Odkryte na jego obszarze najstarsze ślady działalności ludzkiej sięgają środkowego okresu epoki kamiennej, a początków stałego osadnictwa na tym terenie należy upatrywać już u schyłku młodszego okresu epoki kamiennej. Już w okresie kultury łużyckiej, tj. w VIII - V wieku przed Chr., znajdowała się w tym miejscu dość rozległa osada ludzka. Pierwsza wzmianka, w której pojawia się nazwa Boronów, pochodzi z 1341 r. z dokumentu Kazimierza Wielkiego dotyczącego regulacji obszaru granicznego. Dzięki tej wzmiance wiadomo, iż miejscowość wówczas należała do księstwa opolsko-strzeleckiego. Badania archeologiczne prowadzone były w Boronowie na przełomie lat 20. i 30. XX w. przez Józefa Kostrzewskiego, Konrada Jażdżewskiego i Włodzimierza Antoniewicza. W roku 1928 odkryto proste narzędzia kamienne z młodszej epoki kamiennej w okolicach dzisiejszej dzielnicy Piasek, natomiast wcześniej w 1925 r. w okolicach dzielnicy Smolny Piec odkryte zostały szczątki cmentarza z grobami ciałopalnymi i szkieletowymi wraz z przedmiotami takimi jak: bransoleta, naramiennik czy zausznice oraz naczyniami: m.in. misy i czerpaki.
    W 1358 r. rycerz Marbot stał się z nadania księcia opolskiego Alberta, właścicielem miejscowości. Do 1532 r. Boronów znajdował się w rękach Piastów opolskich. Na początku XVII w. wieś należała do rodu Dzierżanowskich. W 1611r. postawiony został w Boronowie drewniany kościół wówczas pw. św. Andrzeja. Fundatorem był hrabia Aleksander Edward Dzierżanowski. Kościół obecnie należy do zabytków klasy "0". W roku 1638 hrabia Dzierżanowski ufundował dzwon dla kościoła, który do dziś wisi w kościelnej dzwonnicy. W 1718 przy kościele powstała kuracja (podparafia). Sama budowla kościoła powstała na planie krzyża greckiego i był to pierwszy tego typu kościół na Górnym Śląsku. Co najmniej od 1717 r. w Boronowie, najprawdopodobniej przy kuracji, działała szkoła. W 1742 r. Boronów przeszedł pod panowanie pruskie. Od roku 1774 na terenie miejscowości powstawały kolonie Dębowa Góra, Zumpy oraz Niwy, w których osadzała się ludność głównie niemieckojęzyczna. Boronów, wraz z Koszęcinem i Tworogiem był własnością rodu książęcego Hohenlohe. 

    Gmina Boronów położona jest na obszarze Parku Krajobrazowego Lasy nad Górną Liswartą. Na terenie gminy znajduje się Rezerwat przyrody Rajchowa Góra, a także duża ilość pomników przyrody. W większości przypadków są to dęby, ale również buki, lipy i inne gatunki drzew. W części zachodniej znajdują się dwa średniej wielkości stawy rybne, gdzie można spotkać łabędzia niemego, kaczkę krzyżówkę. W części wschodniej nad rzeką Leńcą znaleźć można w kilku miejscach żeremia oraz tamy postawione przez bobry. Utworzony w 1959 r. rezerwat Rajchowa Góra objął przede wszystkim zbiorowisko roślinne określane jako bór mieszany świeży. Ten typ skupiska leśnego jest dość często spotykany - zajmuje prawie jedną piątą całkowitej leśnej powierzchni Polski. Skład drzewostanu objętego dziś rezerwatem uległ w ciągu wieków pewnym przekształceniom. O ile w rosnącym tu pierwotnie borze mieszanym świeżym dąb bezszypułkowy był gatunkiem dominującym, to na skutek gospodarki leśnej ustąpił on miejsca sośnie, sadzonej przez człowieka. Obecnie dęby bezszypułkowe są tu więc mniej liczne niż sosny. Oprócz tych gatunków drzew występują tutaj dąb szypułkowy oraz buk zwyczajny, zaś w mniejszej ilości także świerk oraz inne gatunki. Ze zwierząt warto wymienić przedstawicieli ptactwa: dzięcioła zielonego oraz myszołowa zwyczajnego. Nazwa rezerwatu pochodzić ma od nazwiska Rajch. Tak właśnie, według miejscowych podań, nazywał się żyjący tu niegdyś pustelnik, szukający w lasach miejsca na skupienie i modlitwę. Rezerwat wraz z okolicami oraz sama miejscowość Boronów w 1998 r. znalazły się w obszarze tworzonego wówczas Parku Krajobrazowego Lasy nad Górną Liswartą. Wspomnieć warto również, że poza samym rezerwatem, na terenie Boronowa oraz w okolicznych lasach znajduje się kilkanaście okazałych pomników przyrody - przeważnie dębów, lip i buków.


Źródła:
1. www.orlegniazda.pl
2. www.wikipedia.org